Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej - Dębowiec
W dniu 19 września 1846 r. na górze wznoszącej się nad La Salette – w małej wiosce w Alpach Francuskich, dwojgu pastuszkom 11-letniemu Maksyminowi Giraud i 15-letniej Melanii Calvat objawiła się Matka Boża. Maryja w Orędziu, płacząc, prosiła, aby ludzie żyli według Ewangelii i wezwała do nawrócenia, pokuty i pojednania, wskazując na niezbędne do tego środki: modlitwę, post i prawdziwe uczestnictwo w Eucharystii. Wiadomość o objawieniu szybko rozeszła się po okolicznych wioskach.
W 1851 r. ordynariusz Grenoble, ks. biskup Philibert de Bruillard, na podstawie dokumentów złożonych przez dwie komisje, uznał, że objawienie Najświętszej Maryi Panny w parafii La Salette „posiada wszystkie cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne”. W rok później – 1 maja 1852 r. biskup Philibert de Bruillard założył Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów, którego celem i zadaniem jest głoszenie orędzia Matki Bożej z La Salette.
W 1902 r. pierwsi saletyni przybyli na ziemie polskie – do Krakowa, a w 1910 r. utworzyli w Dębowcu dom macierzysty, z którego zaczęło rozpowszechniać się Orędzie saletyńskie w Polsce. W kolejnych latach, Dębowiec stał się głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej Saletyńskiej nazywanym polskim La Salette.
Położenie
Historia sanktuarium
Figura Matki Bożej Płaczącej
Adres
Sanktuaria w okolicy
Położenie
Dębowiec – wieś i siedziba gminy wiejskiej Dębowiec położona na Pogórzu Zachodniobeskidzkim, w Dołach Jasielsko-Sanockich, w woj. podkarpackim (w diecezji rzeszowskiej), w powiecie jasielskim, około 55 km na południowy-zachód od Rzeszowa.
Historia sanktuarium
W 1910 r. ordynariusz przemyski, ks. biskup Józef Sebastian Pelczar wydał zgodę na osiedlenie się Księży Misjonarzy Saletynów w Dębowcu oraz na założenie we wsi Szkoły Apostolskiej. Na potrzeby zgromadzenia zakupiono część dawnego majątku hrabiego Floriana Ziemiałkowskiego. W dniu 7 września 1910 r. poświęcono kamień węgielny pod budowę domu zakonnego. Od chwili poświęcenia klasztoru – w dniu 21 października 1911 r. – Dębowiec stał się centralnym domem zgromadzenia oraz głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej z La Salette w Polsce. W 1912 r. poświęcono kaplicę w której umieszczono obraz Pięknej Pani z La Salette (w postawie stojącej) – dar krakowskiej malarki Matyldy Meleniewskiej. W dniu 19 września 1912 r. odprawiono w Dębowcu pierwszy odpust ku czci Matki Bożej Saletyńskiej. Rozwój sanktuarium został zahamowany w wyniku wybuchu I wojny światowej. W zabudowaniach klasztornych stacjonowały kolejno wojska rosyjskie, następnie żołnierze legionowi pod dowództwem pułkownika Józefa Hallera, a także żołnierze austriaccy. Podczas tragicznej bitwy pod Gorlicami w budynkach klasztoru urządzono szpital wojskowy.
Po zakończeniu I wojny światowej, w 1920 r. do Dębowca przybył pierwszy polski saletyn – ks. Michał Kolbuch. To z niego inicjatywy powołano do życia Związek Matki Bożej Saletyńskiej – bractwo, które w 1924 r. liczyło już 200 tys. członków w kraju i za granicą. Ks. Kolbuch był także redaktorem wydawanego od 1921 r. czasopisma „Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, którego celem była „jedynie cześć Matki Bożej Saletyńskiej przez rozkrzewianie Jej nauk i przestróg” W 1926 r. – w 80. rocznicę objawień, z inicjatywy ks. Andrzeja Marii Skibińskiego MS, sprowadzono do Dębowca z Poznania figurę Matki Bożej Płaczącej. Trzy lata później, na placu sanktuaryjnym wzniesiono Kalwarię Saletyńską, która odtwarza miejsca objawień Matki Bożej w La Salette. Figury sprowadzono z Lyonu, a przedstawiają one trzy fazy Objawień Pięknej Pani w Alpach Francuskich. Kalwarię Saletyńską poświęcił ks. biskup Karol Józef Fischer w dniu 15 września 1929 r., w obecności 20 tys. pielgrzymów. W 1936 roku rozpoczęto budowę kościoła sanktuaryjnego według projektu inż. arch. Witolda Rawskiego ze Lwowa. Budowa kościoła trwała do wybuchu II wojny światowej. W dniu 7 września 1939 r. klasztor zajęły wojska niemieckie. Hitlerowcy urządzili w kościele magazyn. Największych zniszczeń w świątyni dokonały jednak wojska radzieckie we wrześniu 1944 r. bombardując klasztor, a także podczas ofensywy w styczniu 1945 r. W 1952 r. władze komunistyczne zabrały bezprawnie dom zakonny i przeznaczyły go początkowo na sanatorium przeciwgruźliczne, a następnie na Dom Pomocy Społecznej. Klasztor został zwrócony saletynom dopiero w 1992 r. (w latach 1984–1986 zakonnicy zbudowali nowy dom zakonny). W trakcie obchodów jubileuszu 50-lecia klasztoru saletynów w Dębowcu – 18 września 1960 r., ks. biskup Stanisław Jakiel dokonał poświęcenia nowej figury Matki Bożej Płaczącej, która do dnia dzisiejszego odbiera kult w sanktuarium. W 1966 r. ordynariusz przemyski, ks. biskup Ignacy Tokarczuk dokonał konsekracji kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Saletyńskiej.
W dniu 12 kwietnia 1994 r., ordynariusz rzeszowski, ks. biskup Kazimierz Górny podpisał dekret zatwierdzający kościół w Dębowcu Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej. W następnym roku Stolica Święta wyraziła zgodę na papieską koronację figury Pięknej Pani Saletyńskiej. Uroczystości koronacyjne łaskami słynącej figury odbyły się w dniu 15 września 1996 r., a przewodniczył im Nuncjusz Apostolski w Polski, ks. arcybiskup Józef Kowalczyk. Koronacji figury dokonali: ks. arcybiskup Józef Kowalczyk, ks. kard. Józef Glemp, ks. kard. Franciszek Macharski i ks. biskup Edward Białogłowski. Sanktuarium w Dębowcu było Kościołem Jubileuszowym Diecezji Rzeszowskiej w Wielkim Jubileuszu Roku 2000, w Roku Świętego Pawła, a także w Nadzwyczajnym Roku Miłosierdzia.
Wielkim wyróżnieniem dla sanktuarium w Dębowcu był dekret Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 22 sierpnia 2011 r., w którym kościół pw. Najświętszej Maryi Panny z La Salette został podniesiony do godności bazyliki mniejszej wraz ze wszystkimi prawami i przywilejami liturgicznymi jej przysługującymi.
Figura Matki Bożej Płaczącej
Łaskami słynąca figura Matki Bożej Płaczącej w sanktuarium w Dębowcu znajduje się w bocznej kaplicy kościoła sanktuaryjnego. Figura została wykonana w drewnie lipowym, a następnie pokryta polichromią przez artystę Edwarda Kosia, według projektu prof. Franciszka Kalfasa z Krakowa. Rzeźba o wysokości 130 cm i szerokości 62 cm u podstawy, przedstawia Matkę Bożą siedzącą na kamiennym głazie, pochylającą się do przodu. Maryja opiera łokcie na kolanach, a twarz kryje w dłoniach. Strój Pięknej Pani nawiązuje do objawienia w La Salette. Chustę okrywającą ramiona Matki Bożej, czepek oraz buty zdobią wieńce z róż. Maryja na ramionach dźwiga ciężki, złoty łańcuch, na którym zawieszony jest krzyż z wizerunkiem Chrystusa. Do ramion krzyża przymocowano młotek i obcęgi. Takie przedstawienie Matki Bożej nawiązuje do pierwszej fazy objawień w La Salette, kiedy Maryja płakała i ubolewała nad grzechami ludności. Jak już wspomniano, w 1960 r. figurę poświęcił biskup przemyski Stanisław Jakiel, a w 1996 r. rzeźba została ukoronowana na prawie papieskim. Należy zaznaczyć, że figura Matki Bożej Saletyńskiej przywieziona do Dębowca z Poznania w 1921 r. i otoczona kultem w następnych latach, została w 1961 r. przekazana do parafii pw. Matki Bożej Saletyńskiej w Sobieszowie (obecnie sanktuarium Matki Bożej z La Salette).
Adres i kontakt:
Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu
Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów
38–220 Dębowiec 55
Tel. +48 13 441 30 16
www.sanktuarium.saletyni.pl
Sanktuaria w okolicy:
Sanktuarium św. Antoniego w Jaśle,
Sanktuarium Bł. Ks. Władysława Findysza w Nowym Żmigrodzie,
Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej – Królowej Gór w Skalniku
Sanktuarium Matki Bożej Zawierzenia w Tarnowcu.
